Zoals ik het begrijp, is de term "hygiëne" niet erg bekend in Japan. Wist je dat wanneer je een Amerikaans restaurant bezoekt, je ooit de ober een kom diarree ziet ronddragen? Ik krab alleen op mijn hoofd. Zuidoost-Azië, met name Thailand, wordt door sommigen gezien als een "sinky" land. Zelfs voordat ik hier kwam, vond ik het eten hier niet lekker. Net als veel andere culturen, was het eten hier gewoon niet "goed te eten". Dat is de reden waarom veel van de expats uit de VS en andere rijke landen iets leuks hebben gevonden aan het eten van Thailand.

Het eten in Thailand wordt beschouwd als een van de meest interessante en gezondste ter wereld. Mary Keehn, viervoudig jurylid van het US World Taste Festival, zegt: "Thais eten is anders dan alle andere keukens. Thais eten is voor mij een once-in-a-lifetime smaakervaring die me altijd choqueert of aan het lachen maakt. "

Maria heeft geen ongelijk. Terwijl de heilige ondernemersinstincten van Ainer zo scherp zijn als een mes, zijn zijn giften aan de voedingsindustrie zeldzaam geweest. Zijn grootste zegen zijn zijn "niet-vervalste geschenken" aan de voedingsindustrie. De afgelopen 20 jaar financiert hij stilletjes inspanningen om authentiek Thais eten naar de rest van de wereld te brengen. Hij is toevallig een buitengewoon goede belegger.

Behalve dat hij een persoonlijke vriend van de Hamburger is, financiert Paul ook veel onafhankelijke ondernemingen. Deze omvatten restaurants, hotels en markten. Hij is een groot voorstander van lagere belastingen voor restaurants en soortgelijke bedrijven. Hij is van mening dat deze "BBC" meer heeft gedaan voor de voedingsindustrie dan wat dan ook. Hij heeft bijvoorbeeld financiering gemeen met Ping Pong die iets teruggeeft aan de thealytico-gemeenschap. pingpong is al generaties lang een sociaal gerecht in Thailand en heeft internationale erkenning gekregen. De 35.000 huishoudens in Thailand gebruiken dit als een manier om samen te komen en te socializen.

Toen ik Paul vroeg naar de sociale impact van zijn werk, zei hij dat het moeilijk te meten of onder woorden te brengen is wat voor impact deze reizen hebben op de Thaise bevolking. Het enige dat hij weet, is dat koken hem in staat stelt hands-on te zijn en op de grond te gaan met mensen die hij bewondert. En het is dit soort praktische ervaring dat een chef-kok echt kan helpen een buitengewoon talent te worden in de ogen van de Thaise bevolking.

Dit wil niet zeggen dat ze geen keuken hebben in Europa of dat westerlingen niet hetzelfde doen. Wat chef-koks onderscheidt van andere werknemers, is niet zozeer de apparatuur waaraan ze werken, maar de kennis die nodig is voor de voorbereiding en de creativiteit. Wat een gezel scheidt van een reis, is niet alleen wat ze weten, maar ook hoe ze zijn gekomen waar ze zijn.

Dus als je droomt om chef-kok te worden, heb je echt een passie voor koken en een onsterfelijke toewijding aan je vak nodig. Wees niet bang om in te graven en te blijven zoeken naar steeds meer mogelijkheden. Zeg nooit "Ik kan niet wachten om terug te gaan naar Thailand" of "mijn droom is om een ​​restaurantimperium op te bouwen". Je zult zeker veel kansen voor vooruitgang vinden en er zijn veel plaatsen in de wereld waar een droom werkelijkheid kan worden.